ساحل دریا

براستی مصائب وفشارهای روحی وروانی برآقاامیر المومنین علیه السلام بخاطر جسارت منافقان به ساحت مقدس همسر عزیزش

وارد گردید از یک طرف وفشار مصیبت وفقدان آن یاروغمخوار بی نظیر از طرف دیگر،وصف ناپذیر است وهر کوه صبر واستقامتی
رامی تواند متلاشی گرداند.فقط خدا میداند که برمولایمان علی علیه السلام چه گذشته است.جملات واشعاری که آن حضرت بعداز

شهادت حضرت زهرا بر زبان جاری ساخته است،خاکی از عمق حادثه وشدت سختی تحمل آن دارد.حضرت علی علیه السلام در

غالب شعری به همسرعزیزش می فرماید:جان من با آه وناله اش ـ درسینه ام ـزندانی گردیده،ای کاش که این جان من به همراه آه وناله

ها از این کالبد پر میکشید و بیرون می آمد!!اینک،امواج رنج وناراحتی های این جهان را می نگرم که مرا احاطه کرده اند و روشن

است که دارنده ی این همه درد و رنج تا لحظات آخر زندگی دررنج وبیماری خواهد بود.فاطمه جان! دوری وجدایی تو در نظر من

سهمگین ترین چیزهاست و از دست دادن شخصیت شکوه باری چون تو،ای دختر پیامبر سخت ترین فراق ها واز دست دادن دوستان

است .از این پس بر دوست پر مهر وپر صداقتی که در بهترین راه گام نهاد،به حسرت خواهم گریست و با اندوه بسیار،سوگواری

خواهم نمود.هان،ای چشم!باران اشک ببار و مرا یاری کن،چراکه غم واندوهم همیشگی است وهمواره،بر دوست پر

 مهرم،خواهم گریست!! 

                 التماس دعا